De Utrechtse pelgrims startten hun vierde dag in Rome met een Eucharistieviering in de 12de eeuwse kerk Santo Spirito in Sassia, op twee steenworpen afstand van de Friezenkerk. De kerk is sinds 1994 het officiële heiligdom van de goddelijke barmhartigheid – het herbergt relieken van de heilige paus Johannes Paulus II en de Poolse zieneres Maria Faustina Kowalska, die een sterke devotie had tot de Goddelijke barmhartigheid. ‘s Middags stond een wandeling van de barmhartigheid op het programma.

In zijn preek verwees de Utrechtse hulpbisschop mgr. Hoogenboom naar aanleiding van de Evangelielezing over de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging onder meer naar de smeekbede uit het Onze Vader: ‘Geef ons heden ons dagelijks brood.’ Daarin ligt een drievoudige smeekbede besloten, aldus mgr. Hoogenboom: “Dan vragen wij om het eucharistisch brood waarin de Heer werkelijk tegenwoordig is, dan vragen wij om het brood dat het Woord van God is en dan vragen wij om het brood dat ons lichaam sterkt. Jezus is het Levende Brood dat uit de hemel is neergedaald. Eten van dit brood betekent ook dat we ons bereid verklaren om de weg te gaan die Jezus ons is voorgegaan.” Hij eindigde met een oproep: “Moge de vrucht van het Heilig Jaar van de Barmhartigheid zijn dat velen in de Kerk zich laten vinden door de barmhartigheid van God en dankbaar hierop antwoordend de lichamelijke en geestelijke werken van barmhartigheid zullen verrichten.”

Bekijk hier ook de fotoreportage van Ramon Mangold van deze Eucharistieviering:

Wandeling van de barmhartigheid
Na enkele uren ‘vrije tijd’ verzamelden de pelgrims zich voor de wandeling van de barmhartigheid. Deze voerde langs een aantal staties in de vorm van kerken en andere bijzondere plekken, zoals de joodse wijk en het Tibereiland waar een ziekenhuis staat. Bij deze plekken werd niet alleen halt gehouden voor gebed, de pelgrims bezonnen zich ook heel concreet op een aantal werken van barmhartigheid. Zoals de bedroefden troosten, de naakten kleden en de vreemdelingen herbergen en de zieken verzorgen.

De tocht eindigde bij de basiliek Santa Maria in Trastevere, waar alle Nederlandse pelgrims samenkwamen. In de kerk gaven enkele mensen van de beweging Sant’Egidio uitleg over hun spiritualiteit en werk. De gemeenschap ontstond in 1968 in Rome in de wijk Trastevere. De inmiddels wereldwijde lekenbeweging met zo’n 60.000 leden zet zich in voor kwetsbare mensen, met name armen en vluchtelingen. Maar de beweging zet zich ook in voor vrede, recent in Libië en Syrië. Zo is Sant’Egidio vanuit dat laatste land een ‘vluchtelingencorridor’ gestart. Ze hebben al 500 vluchtelingen uit Syrië gehaald en hopen dat dit er 2.000 worden. “In een wereld die muren bouwt, wil Sant’Egidio een beweging zijn die bruggen bouwt,” zo vertelden ze. “Ik vraag jullie ons nabij te zijn, jullie vriendschap is voor ons belangrijk.”
Vervolgens startte de viering van barmhartigheid, met bisschop Liesen van Breda als hoofdcelebrant. Hij zei dat vanavond de stilte werd gezocht “om wakker te worden, om waakzaam te zijn.” Mgr. Liesen belichtte een aantal aspecten van het bekende Bijbelverhaal van de verloren zoon. Het gaat niet alleen om de beweging in het hart, die de zoon maakte door berouwvol weer naar huis te komen, aldus mgr. Liesen. De Bredase bisschop vroeg juist aandacht voor de Vader, wiens zoon dood was en weer levend is geworden. “De Vader is bezorgd om ons.” Verwijzend naar het verhaal van de barmhartige Samaritaan die de gewonde reiziger helpt en voor zijn verzorging betaalt: “Jezus was een reiziger die de mens dodelijk gewond heeft aangetroffen. Hij heeft de prijs betaald om het leven van de mens te redden.” Mgr. Liesen benadrukte: “God kijkt naar ons uit en wil ons Zijn barmhartigheid schenken.” Vervolgens was er gelegenheid een gebed op te schrijven en neer te leggen bij het altaar, een kaarsje op te steken of het sacrament van boete en verzoening te ontvangen bij één van de vele priesters.

Leni Jonkman (70) uit Heino (Emmanuelparochie) kwam via het tijdschrift ‘Nestor’ van de Unie KBO op het spoor van deze Romebedevaart. Al was haar niet direct duidelijk dat het om een bedevaart ging, vertelt ze: “We wilden vooral een keer Rome zien.” Het is echter geen tegenvaller, integendeel: “Als bedevaart krijgt het verblijf in Rome nog veel meer betekenis.” Ze was wel teleurgesteld dat ze op de Nederlandse Dag in de Sint Pieter de paus niet had kunnen zien. Maar dat werd daags daarop tijdens de algemene audiëntie dubbel en dwars goedgemaakt: “Ik kwam terug van het toilet en toen reed hij ineens voor mijn neus langs. Echt een klein wondertje.”

Leni Jonkman

Het mooie weer, de sfeer onder de pelgrims, de persoonlijke verhalen, de prachtige kerken waarin wordt gevierd: “Het zijn onvergetelijke dagen. De wandeling van de barmhartigheid vond ik erg mooi en de pastores gaven goede concrete uitleg. Ze lieten de praktijk van barmhartigheid zien. En die herken ik wel: ik zit zelf in de luistergroep en bezoek oude en eenzame mensen in onze parochie.”

Klik hier voor de preek van mgr. Hoogenboom

Bekijk hier ook de fotoreportage van Ramon Mangold van de viering van barmhartigheid: