De Gerardus Majellakerk in Utrecht heeft na een lange restauratieperiode weer een handbespeelbaar carillon. Dit is het vierde grote carillon in de stad Utrecht. Voor zover bekend is de Majellabeiaard het enige instrument dat nog volledig onder kerkelijk beheer valt. Zondag 31 augustus werd het beiaard na een feestelijke Eucharistieviering ingezegend door mgr. Woorts.

In zijn preek noemde mgr. Woorts de vreugde die dat het carillon weer klinkt, vreugde voor de parochianen, de Broeders van Sint Jan, de kinderen en kleinkinderen van de schenkers, “een vreugde ook voor menigeen in de buurt en voor allen die zullen genieten van de klanken van deze klokken. Juist in onze tijd waarin in ons land en in onze wereld zoveel aan de hand is en misschien ook in je persoonlijk leven, onze samenleving waar menig wanklank te horen is en voor wie goed luistert ook kreten van wanhoop en eenzaamheid – ook onder jongeren, juist in onze tijd helpen de klanken, de muziek van dit carillon hopelijk om blij te maken, om ons even uit te tillen boven de zorgen van het alledaagse, en – daarom hangen ze in een kerktoren – om ons op te richten naar God. God die alles en iedereen te boven gaat maar ons tegelijk zo nabij is, omdat Hij ons oneindig en onvoorwaardelijk liefheeft en onze diepste en uiteindelijke vrede is.”
De toren van de Gerardus Majellakerk met haar carillon verkondigt net als alle kerktorens dat “God de beste, de hoogste is. En wanneer we dat in ons hart, in ons eigen leven beleven, dan zullen we onszelf niet verheffen ten koste van anderen,” aldus mgr. Woorts. Hij noemde het extra toepasselijk dat de Gerardus Majellakerk aan een kruispunt ligt en dat “haar carillon juist daar zo vaak te horen is, voor alle mensen die hun weg gaan door het leven, als baken van geloof, hoop en liefde.”

Na de zegen beklommen mgr. Woorts en broeder Ignatius Maria de toren om de klokken en het klavier te besprenkelen met wijwater. De restauratie is tot stand gekomen door een bijzondere samenwerking tussen de parochie, de gemeente (Initiatievenfonds), buurtbewoners, het Cultuurfonds, een crowdfunding en als grote sponsor de familie van Seumeren. Het carillon kent een bijzondere geschiedenis. Franciscus van Seumeren schonk het carillon in 1954 aan de parochie. Hij en zijn vrouw Dorothea deden deze schenking uit dankbaarheid dat zij en hun gezin gespaard waren gebleven in de Tweede Wereldoorlog. Zelf heeft hij het carillon niet horen klinken. Er hangen 35 klokken in de toren met de namen van de kinderen en kleinkinderen daarin. De familie Van Seumeren leverde een grote bijdrage om de restauratie mogelijk te maken, veel familieleden waren dan ook aanwezig bij de inzegening van het carillon.

Na de inzegening was er een feestelijke receptie waarbij kleinzoon Frans van Seumeren (bekend van FC Utrecht) de aanwezigen in zijn woordje meenam naar een mooi stukje familiegeschiedenis en hoe het gezin opgroeide naast de Gerardus Majellakerk. Wethouder Rachel Streefland en Erik Kerpen (voorzitter Utrechtse Klokkenspel Vereniging) spraken over de waarde van het klokkenspel in Utrecht, waar de stad om bekend staat. Ook het Utrechts Klokkenluiders Gilde was in groten getale aanwezig.
Een aantal mensen ging ‘s middags de toren in om het carillon van dichtbij te bekijken. Een unieke belevenis om te zien hoe kunstig alle klokken verbonden zijn met het handspel: vakmanschap en cultureel erfgoed. Arie Abbenes, oud-stadsbeiaardier en adviseur bij dit project, gaf een prachtig concert en zal hopelijk in de toekomst de beiaard nog vele malen bespelen.