Oktober 2025
De rozenkrans is een onmisbaar gebed
Op het moment dat ik deze column schrijf, bevind ik mij in de Domus Australia te Rome. Het is een huis voor priesters uit Australië die in Rome studeren en tevens een hotel. Het gebouw is eigendom van het Aartsbisdom Sydney. Kardinaal Pell heeft besloten dit huis, een voormalig klooster dat leeg stond en in verval was geraakt, aan te kopen en op te knappen.
Gisteravond 6 oktober, op de vooravond van de gedachtenis van Onze Lieve Vrouwe van de Rozenkrans, kwam paus Leo XIV hierheen om in een Vesperviering de afbeelding van de Madonna van Pompei te zegenen. Hierop is Maria afgebeeld, terwijl ze aan mensen rozenkransen uitdeelt. Omdat de Madonna van Pompei de patroon is van de kerk van de Domus Australia, is het hier vandaag een hoogfeest. Hedenavond zal ik er een pontificale Heilige Mis opdragen.
De gedachtenis van Onze Lieve Vrouwe van de Rozenkrans is ingesteld door paus Pius V in 1571 naar aanleiding van een overwinning die een verenigde christelijke vloot het jaar ervoor bij Lepanto op die van het Ottomaanse Rijk had behaald. Het zag er penibel uit voor het christelijke West-Europa. Het leger van het Ottomaanse Islamitische Rijk rukte snel op. Onder leiding van hun legeraanvoerder Ali Pasha werden Cyprus en Korfu veroverd. De Ottomanen drongen de Adriatische Zee binnen. De Islam stond letterlijk aan de poort van West-Europa.
De paus wist de vloten van vier christelijke rivalen, Spanje, Venetië, Malta en Genua te verenigen. Deze verenigde christelijke vloot met 200 schepen was kleiner dan die van de Ottomanen met 274 schepen. Menselijkerwijs was een overwinning van de christelijke zeemacht allerminst zeker. Eerder het tegendeel. Daarom riep Pius V katholieken op boete te doen en de rozenkrans te bidden om de voorspraak van Maria in te roepen, opdat de christelijke vloot een overwinning mocht behalen.
Tegen alle verwachtingen in versloeg de christelijke vloot die van het Ottomaanse Rijk. De christenen verloren 15 schepen, de Ottomanen daarentegen 200 (en bovendien 15.000 van hun christelijke slaven die de roeispanen van de galeien moesten bedienen). Ook hun bevelhebber Ali Pasha kwam om het leven.
Pius V wist met zijn diplomatieke gaven de vloten bij elkaar te brengen van vier christelijke landen, die elkaar onderling bestreden. De verenigde vloot, die zo tot stand kwam, had in Don Juan van Oostenrijk een zeer bekwame en tactische bevelhebber. Echter, noch Pius V noch Don Juan schreven aan zichzelf de overwinning toe. Zij zagen die als de vrucht van de voorspraak van Maria, verkregen doordat veel katholieken aan de oproep van Pius V gehoor gaven om de rozenkrans te bidden. Daardoor werd een overwinning van het Ottomaanse Rijk en daarmee de Islamisering van West-Europa voorkomen.
In onze tijd dreigt het christelijk geloof in de westerse wereld opnieuw onder de voet te worden gelopen, nu door de snel voortschrijdende secularisering. Velen hebben de Kerk verlaten, het geloof van veel katholieken is verslapt en er zijn maar weinigen onder ons die nog openlijk durven te belijden dat zij in Christus geloven. Dit maakt de samenleving voor ons christenen ook behoorlijk moeilijk. Daarom is Maria’s voorspraak voor het behoud van het geloof in Christus onmisbaar. Het is ook voor ons belangrijk gehoor te geven aan de oproep van Pius V om dagelijks de rozenkrans te bidden en Maria om haar voorspraak te vragen voor het behoud van het christelijk geloof in deze wereld en in ons persoonlijk leven.