“Het bisdom Groningen-Leeuwarden heeft ruim een jaar op een nieuwe bisschop moeten wachten. Maar dan heb je ook wat, moet u maar denken, of beter gezegd iemand: mgr. Ronald Gerhardus Wilhelmus Cornelissen.” Met die woorden verwees kardinaal Eijk in zijn preek naar de 14 maanden geduld die het noordelijkste diocees had moeten opbrengen tot het op 11 oktober een nieuwe bisschop kreeg. Op die dag werd in de Sint Jozefkathedraal in Groningen mgr. Ronald Cornelissen (oud-vicaris in het Aartsbisdom Utrecht) tot bisschop gewijd.

De eerst-wijdende bisschop en hoofdcelebrant was kardinaal Eijk, mgr. Van den Hende (voorzitter Bisschoppenconferentie) en de Utrechtse hulpbisschop Woorts waren de andere twee wijdende bisschoppen. Bijna alle Nederlandse bisschoppen waren bij de zo’n drie uur durende wijdingsplechtigheid aanwezig, evenals enkele Duitse bisschoppen, de nuntius in Nederland mgr. Jean-Marie Speich en vertegenwoordigers van andere kerkgenootschappen. Ook de commissaris van de Koning in Groningen René Paas en burgemeester Sybrand van Haersma Buma van Leeuwarden waren aanwezig. Verder zaten in de kerkbanken van de (geheel gevulde) kathedraal Ridders van het heilig Graf waartoe mgr. Cornelissen behoort en afvaardigingen uit parochies van zowel het bisdom Groningen-Leeuwarden als het Aartsbisdom Utrecht.

Voorafgaand aan de wijdingsplechtigheid legde mgr. Cornelissen aan het Sint Jozefaltaar in de kathedraal in het openbaar de geloofsbelijdenis (‘Professio Fidei’) en Eed van Trouw aan de Apostolische Stoel af. Tijdens de wijdingsmis werd de benoemingsbul van paus Leo XIV getoond en voorgelezen.

In zijn preek benadrukte kardinaal Eijk dat, ook al kent een nieuwe bisschop zijn bisdom nog niet goed, de kern van zijn beleid al vaststaat. Dat formuleerde paus Johannes Paulus II aan het begin van dit millennium, aldus kardinaal Eijk: “Het programma ‘bestaat al van oudsher en is te vinden in het Evangelie en in de levende Traditie. Uiteindelijk is de kern ervan in Christus Zelf gelegen, die gekend, bemind en nagevolgd moet worden zodat wij in Hem het leven van de Drie-ene God mogen leven, en met Hem de geschiedenis omvormen tot haar voltooiing in het hemelse Jeruzalem’ (Novo millennio ineunte, nr. 29).”

In zijn bisschopswapen laat mgr. Cornelissen zien dat dat ook zijn programma is, aldus de Utrechtse aartsbisschop. “Omdat we leven in het Heilig Jaar van de Hoop, licht hij een aspect van dat pastorale programma er speciaal uit: de verkondiging van de goddelijke deugd van de hoop.” Daaraan hebben we vooral behoefte in deze onzekere tijden, met de al 3,5 jaar durende oorlog tussen Rusland en Oekraïne, zo zei kardinaal Eijk. “Dat het brengen van deze hoop op Christus centraal zal staan bij alles wat mgr. Cornelissen als bisschop zal doen, wordt in het wapen uitgedrukt door zijn wapenspreuk ‘Pelgrims van de hoop’ en in de afbeelding van een anker.”

Als bisschop van Groningen-Leeuwarden gaat mgr. Cornelissen “leiding geven aan een onderdeel van het schip van Petrus, de Wereldkerk. Hij is een visser van mensen, dat wil zeggen dat hij met het net van het Evangelie mensen tot Jezus brengt.” Dat schip van Petrus leek volgens kardinaal Eijk tot het begin van de jaren zestig “een Titanic, zo’n schip dat machtig over de wereldzeeën voer, een schip waarvan je nooit dacht dat het ten onder zou gaan. Echter sinds de jaren zestig zijn in een onvoorstelbaar tempo de reusachtige golven van de secularisering over dat schip heen geslagen, zodat nu nog maar een klein deel zichtbaar is.” Maar kardinaal Eijk eindigde hoopvol: “In tegenstelling tot de Titanic zal de Kerk echter nooit helemaal ten onder gaan. Ook hier geldt dat de hoop op Christus als het anker van de ziel nooit teleur zal stellen. De Kerk mag dan kleiner zijn geworden, het geloof van de katholieken die nog naar de Kerk gaan wordt steeds dieper en intenser. De laatste pakweg vier à vijf jaar zien we elk jaar een snel toenemend aantal jonge mensen dat zich bij de Kerk wil aansluiten. Er zijn ook in de Katholieke Kerk in Nederland onmiskenbaar tekenen van hoop.”

Mgr. Cornelissen benadrukte in zijn slotwoord tijdens de viering nogmaals dat hij een echte teamplayer is. Ook keek hij op humoristische wijze terug op de cursus voor ‘babybisschoppen’ in Rome waaraan hij als pasbenoemde bisschop had deelgenomen. “De deelnemers kwamen uit alle hoeken van de wereld. Ik ontmoette er een hulpbisschop die in Siberië was benoemd. Dan heb ik toch echt liever dat ze me naar Groningen sturen.” Maar de cursus had hem zeker geholpen in de voorbereiding op zijn nieuwe ambt, net als de stille retraite die hij in een klooster in Vlaanderen had gedaan.

Na afloop van de wijdingsplechtigheid verplaatste het gezelschap zich naar de binnenstad van Groningen, waar een drukbezochte receptie werd gehouden.

Foto’s: Ramon Mangold

Klik hier voor de preek van kardinaal Eijk

Klik hier voor een video met hoogtepunten uit de wijding van mgr. Cornelissen op katholiekleven.nl